Wiedźmy w "realu".

Vinga Tark napisał:

Liczę się z tym, że może nie być kolorowo, nie jestem niestety optymistką. Happy

Chcę się wyrwać z tego miasta, bo chociaż nie lubię wcale aż tak bardzo ludzi to ich potrzebuję. To brzmi zabawnie, ale ich towarzystwo bywa dla mnie męczarnią, drażni, ale na dłuższą metę nie mogę zostawać w izolacji, bo wariuję. Nie chodzi już o złe samopoczucie, ale usycham i psychicznie, i fizycznie. Przesypiam całe dni, wymyślam jakieś dziwne rzeczy, mózg płata mi wtedy figle. Czuję się stworzona do szybszego życia, w ciągłym wirze, z różnymi ludźmi - mała, stała grupa, a reszta ciągle powinna się dla mnie zmieniać. Jeden, dwa dni na regenerację w samotności i ani jednego więcej. Musi być ze mną naprawdę kiepsko żebym czuła potrzebę tej dłuższej izolacji.

No, to już całkowicie brzmi jak "dawna ja". Wink

Choć podobnie jak Ginewra nigdy nie czułam się dobrze w żadnej grupie (niby miałam "swoją" maleńką podkarpacką grupkę, ale oni nigdy nie byli w stanie zapewnić mi "w pełni" tego, czego potrzebowałam), raczej kolekcjonowałam jednostki. Zostało mi to do tej pory, choć teraz jestem jeszcze bardziej introspektywna niż dawnej i nawet jak wychodzę do ludzi, bywam raczej zamknięta.
Z tego co widzę, Elisabet odnalazła się w Warszawie. No i o to właśnie chodzi. Jeśli ktoś lubi "szybkie" życie, zmiany otoczenia, jest kontaktowy i nie przeszkadza mu brak styczności z naturą, hałas oraz masa bydła na ulicach z pewnością się odnajdzie. Ja chyba przeszłam zbyt dużą przemianę, by wpasować się w warszawskie realia, za to nauczyłam się żyć (względnie) w zgodzie z samą sobą i ta "straszna samotność", przestała mnie przerażać. Pozostaje szukać dalej. Zobaczymy co z tego wyjdzie.

Post został pochwalony 0 razy

	Elisabet napisał:
	Jaram się jak Rzym za Nerona! A na co się wybierasz?

Zabij, ale mam maturę zaraz, a nie wiem! Nie mam zielonego pojęcia. Zostało mi to o czym pisałam od moich początków na Sabacie. Nie czuję się w niczym mocna, nie czuję żadnego powołania w jednym kierunku. To jedyna rzecz, która mnie przeraża a propos studiów - ja po prostu nie wiem, co chcę ze sobą zrobić w dalszym życiu.

Mambo - ja za to jak wychodzę do ludzi to sprawiam wrażenie tego małego roztrzepańca, otwartej i bezpośredniej osoby, a tak naprawdę to nie rozmawiam z nimi o niczym. To są takie puste paplaniny, uprzejmości, czy zabawne rozmowy. Bez żadnych zażyłości. Ten brak styczności z naturą, hałas i wszystkie inne absolutnie mi nie przeszkadzają. Spokojne, ciche miejsca wolę wybierać na wakacje, odpoczynek. Wtedy jestem w stanie jeszcze mocniej docenić chwilę wytchnienia. Happy

Post został pochwalony 0 razy

rozmawiam* bez nie tam powinno być, a nie mogę edytować.

Post został pochwalony 0 razy

Vinga, absolutnie się tym nie przejmuj, miałam identycznie! Lepiej: na drugim roku studiów wciąż nie wiem, co chcę robić Grey_Light_Colorz_PDT_07

Chociaż ostatnio pojawiło się w mojej głowie kilka pomysłów bardziej realnych niż tajny agent CIA... Wybrałam kierunek, który wydał mi się w miarę przyszłościowy i rozwijający, nie żałuję (mimo że muszę zmagać się z historią polityczną i prawną, która wywołuje u mnie atak mdłości). Wierzę, że europeistyka da mi ogólny ogląd na funkcjonowanie świata. Poza tym z rozmów z wieloma nieco starszymi i mądrzejszymi ode mnie ludźmi dowiedziałam się, że nieważne, co studiujesz, bo prawdopodobnie i tak będziesz robić w życiu coś zupełnie innego (chyba że jest to prawo lub medycyna).
Gwarantuję Ci, że w Warszawie masz tyyyyle możliwości rozwoju poza uczelnią, że na pewno się nie uwstecznisz, a i wyjdzie Ci na zdrowie Wink

Jakbyś rozważała jakieś opcje, to ja znam ludzi z przeróżnych warszawskich uczelni i bardzo chętnie powiem Ci wszystko, co wiem na ich temat Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Elisabet, studiujesz na UW? Grey_Light_Colorz_PDT_18

Jeśli tak, to pewnie jesteśmy na tym samym wydziale. Europeistyka to też WDiNP, prawda? ;D

Post został pochwalony 0 razy

Są dwie, moja jest w Centrum Europejskim UW, w Ksawerowie Wink

Post został pochwalony 0 razy

Chciałam napisać coś nowego, ale Vinga i Gin napisały już chyba wszytko "o mnie". Chęć szybkiego życia, niezdecydowanie, potrzeba przebywania z ludźmi a jednocześnie irytowanie się, rzucanie na nich pogardy i męczenie się ich towarzystwem. To trochę dzikie Rolling Eyes

Vinga, nie przejmuj się tym, że nie wiesz na co chcesz iść. Ja wybrałam to, o czym myślałam w gimnazjum i nie jestem pewna, czy to był dobry wybór. Co więcej, myślę, że popełniłam kolejny błąd. Czasami mam ochotę rzucić te 2,5 roku i zacząć coś od nowa. Z drugiej strony brak mi, może nie tyle odwagi, co innego punktu zaczepienia. Nie mam większych powodów do rezygnacji niż niezdecydowanie i niepewność -.- Cofam się...całkowicie, we wszystkim.

Post został pochwalony 0 razy

Sol napisał:

Vinga, nie przejmuj się tym, że nie wiesz na co chcesz iść. Ja wybrałam to, o czym myślałam w gimnazjum i nie jestem pewna, czy to był dobry wybór. Co więcej, myślę, że popełniłam kolejny błąd. Czasami mam ochotę rzucić te 2,5 roku i zacząć coś od nowa. Z drugiej strony brak mi, może nie tyle odwagi, co innego punktu zaczepienia. Nie mam większych powodów do rezygnacji niż niezdecydowanie i niepewność -.- Cofam się...całkowicie, we wszystkim.

Ze mną było podobnie. Poszłam na studia "z pasji" i spotkało mnie przeogromne rozczarowanie. Pasja przestała być pasją (to jest w tym wszystkim najgorsze), ludzie, którzy mieli być ciekawi okazali się bandą przeciętniaków (nie spotkałam na roku ani jednej osoby, która by mnie zainteresowała), a jakość kształcenia i przydatność tych studiów pozostawię bez komentarza. Happy

Może faktycznie lepiej iść na przypadkowy kierunek, nie mając pojęcia co chce się w życiu robić. Po studiach humanistycznych prawie nigdy nie dostaje się pracy w zawodzie (z technicznymi bywa lepiej, ale też różnie), więc to w zasadzie wszystko jedno. Robisz papier, nic nie ma znaczenia. A jak pójdziesz na "byle co", bez oczekiwań to przynajmniej unikniesz rozczarowania. Bo uwierz mi, że po publicznej uczelni raczej nie poczujesz się mądrzejsza niż w liceum. Happy

Post został pochwalony 0 razy

	Mamba napisał:
	jakość kształcenia i przydatność tych studiów pozostawię bez komentarza.

Ha, dokładnie tak! Czasami myślę, czy śmiać się, czy też płakać nad organizacją i poziomem edukacji. Może nie cofałabym się tak bardzo, gdyby system szkolnictwa wyglądał inaczej? Wszystko miało być inne, ale już dawno przestałam wierzyć, że któraś z dziecięcych wizji się spełni. Czy studia, czy technikum/zawodowa/studium, żeby mieć pracę trzeba mieć szczęście lub znajomości (oczywiście mam na myśli w miarę dobrą pracę z umową na czas nieokreślony). W liceum jeszcze miałam ambicje, teraz już nawet one odeszły przepadły w przeszłości.

Post został pochwalony 0 razy

Zacznijmy od tego, że w liceum też nie poczułam się ani trochę mądrzejsza. Happy

Poskładam papiery na przypadkowe, w miarę ogarnięte kierunki i zobaczymy, co z tego wyjdzie, gdzie się dostanę - wtedy dopiero będę jakoś wybierać. Ech, za szybko mi zleciał czas. Nie jestem w ogóle na to gotowa. Nawet nie wiem jak zabrać się za prezentację na polski.

Post został pochwalony 0 razy

Ja tam czuję się tysiąc razy mądrzejsza niż w liceum... Tylko nie jestem pewna, czy to wiedza, czy to życie.

Prezentację z polskiego wspominam, jako najlepszą rzecz na maturze! Wystarczy dobry temat i przygotowuje się z przyjemnością. Jak już zaczniesz, to poleci. Jaki masz temat, Vin?

Post został pochwalony 0 razy

Ja nie widzę siebie na żadnym innym kierunku niż humanistyczny. Chyba, że mi odbije i pójdę na architekturę zieleni- 75% mojej rodziny kończyło właśnie ten kierunek, gdzie się nie spojrzy mamy tematyczne książki, porozwalane projekty etc. Z matmą dałabym radę, od biedy z odręcznymi rysunkami też.
Natomiast wszyscy powtarzają, że trzeba nastawić się na przebranżowienie i właściwie polegam na swoich umiejętnościach- myślę, że jakąś pracę znajdę na pewno (kiedy patrzę na poziom studentów mojego ojca zaczynam sądzić, że jestem geniuszem xD). A kierunek chyba wybrał mi się sam- polonistyka. Coraz bardziej się do niego przekonuję i nie dbam o zdanie rodziny, że nie będę miała pracy i że się zanudzę. Prawdopodobieństwo braku pracy i nudy jest chyba wszędzie równe.

Post został pochwalony 0 razy

"Twórczość Marka Hłaski, a reakcja na stalinizm i pozorność październikowej odwilży", czyli - Marek jest strzałem w dziesiątkę jak dla mnie... Tylko ciężko mi się za to zabrać właśnie!

Post został pochwalony 0 razy

	Ginewra napisał:
	kiedy patrzę na poziom studentów mojego ojca zaczynam sądzić, że jestem geniuszem xD)

Po pierwsze kocham Twoje stwierdzenia <3 Grin

	Ginewra napisał:
	Prawdopodobieństwo braku pracy i nudy jest chyba wszędzie równe.

No i z tym się zgodzę, niestety. Gin, Ty sobie poradzisz bez względu na to, co wybierzesz.

Vinga, a szukałaś swojego tematu w sieci? Czasami można się wesprzeć, czy po prostu zobaczyć jak inni rozgryzali taki temat. Może akurat Twój już kiedyś był.

Post został pochwalony 0 razy

Sieci ja natomiast nie polecam, w dużej mierze kłębowisko bredni Tongue

najlepiej zacząć od BNki a potem poleci jakoś Wink

Post został pochwalony 0 razy