Kogo boicie się najbardziej?

Powiem ci ze moje widzmowate przeczucie tez mi mowi ze bedzie dobrze Happy

A ono nigdy sie nie myli.

Post został pochwalony 0 razy

Ja też trzymam kciuki Happy

, moja droga ... co do raków to w sumie macie racje cholerna choroba boję się tez o moją przyjaciółkę bo jest młoda i ma raka mózgu :/ , kiedy jedzie do szpitala zawsze chodzę jak zatruty.. ale póki co żuję choć lekarze ..

Post został pochwalony 0 razy

	Lap napisał:
	Ja też trzymam kciuki , moja droga ... co do raków to w sumie macie racje cholerna choroba boję się tez o moją przyjaciółkę bo jest młoda i ma raka mózgu :/ , kiedy jedzie do szpitala zawsze chodzę jak zatruty.. ale póki co żuję choć lekarze ..

Współczuję.

Post został pochwalony 0 razy

żyje nie żuję :/ ehh , dzięki :* ale to nie mi a raczej jej ale cóż Armaiti się za nią modli musi być dobrze Happy

Post został pochwalony 0 razy

	Lap napisał:
	Armaiti się za nią modli musi być dobrze

Żeby to tak działało...Ale trzeba mieć nadzieję.

Post został pochwalony 0 razy

Ja straciłam już większość bliskich. Znałam tylko jedną ze swoich babć ale krótko, bo umarła kiedy leżałam w szpitalu, bo miałam wadę serca (szmery będą do końca życia pewnie). Taty praktycznie też nie znałam bo umarł jak miał 36 lat i nie był już wtedy z mamą. A mama (czyli babcia Sabriel) jak miała 38. Ale zostawiła mi w spadku zakrzepicę (choroba żył). Potem wszyscy wujkowie i ciotki, a w każdym razie ci bliscy. Do tego siostra mamy która mnie wychowywała również. A na koniec mój najlepszy przyjaciel jak miał niecałe 18 lat. I wiecie czego się teraz boję? Tego że stanie się coś złego, bo jest aktualnie tak dobrze. No bo w sumie zawsze jak było super to albo ktoś umierał albo działo się coś złego, jak na przykład pobyt mojej siostry w szpitalu (mamy Sabriel) i podejrzenie nowotworu.
Tego właśnie się boję. I jeszcze słówko do Isadory odnośnie jej wcześniejszych postów: każdą śmierć można przeżyć, ale żadną bez uszczerbku....Od lat zawsze powtarzam: "co cię nie zabije to cię wzmocni". Gdybym myślała inaczej to bym zgłupiała.

Post został pochwalony 0 razy

	Katasza napisał:
	I jeszcze słówko do Isadory odnośnie jej wcześniejszych postów: każdą śmierć można przeżyć, ale żadną bez uszczerbku....Od lat zawsze powtarzam: "co cię nie zabije to cię wzmocni". Gdybym myślała inaczej to bym zgłupiała.

Na pewno masz rację,Kataszo,zwłaszcza po tylu tak tragicznych przeżyciach.Jak dotąd nie straciłam z rodziny nikogo naprawdę bliskiego i to chyba dlatego nie jestem w stanie wyobrazić sobie życia po czymś takim,jak np.śmierć mojej córki czy męża.To by było dla mnie najgorsze.Nie wiem,jakby wyglądało potem moje życie,moja psychika,czy nie wylądowałabym w psychiatryku.Nie sądzę,żebym miała silną psychikę,ale dopóki TO człowieka nie spotka,tak naprawdę niewiele o sobie wiemy.
Naprawdę,bardzo Ci współczuję,Kataszo.Życie jest takie niesprawiedliwe!

Post został pochwalony 0 razy

Dziękuję ale nie napisałam tego po to by zasłużyć na litość tylko by czegoś dowieść. Ze da się dalej żyć. Nie było łatwo, oczywiście ale staram się myśleć że przecież mam wąskie grono bliskich, których bardzo kocham i oni są moją rodziną. Są ludzie którzy mieli w życiu znacznie gorzej..Ale masz rację Isadoro, dopóki się tego nie przeżyje to się nie wie ile się ma siły..

Post został pochwalony 0 razy

Wiem coś o tym, jak bardzo cierpienie uodparnia człowieka, ja nie umiem patrzeć na siebie jak na ofiarę losu, choć też straciłam wiele bliskich mi osób. Ale takie sytuacje sprawiają, że boję się śmierci tych którzy mi zostali...

Post został pochwalony 0 razy

	Katasza napisał:
	Dziękuję ale nie napisałam tego po to by zasłużyć na litość

Wiem,Kataszo.Jak człowiek słyszy o tragediach innych ludzi,to zaczyna doceniać to,co ma.

Post został pochwalony 0 razy

ja się boję siebie przy myciu zębów po dwudziestej drugiej o_O zawsze mnie to przeraża.
Ponadto od różowego dostaję drgawek.
A Buka swoją drogą...

	potencjalna orchidea napisał:
	ja się boję siebie przy myciu zębów po dwudziestej drugiej o_O zawsze mnie to przeraża.

Opowiedz nam o tym coś więcej.... Mr. Green

Post został pochwalony 0 razy

Cóż

Obijam się po ścianach próbując po omacku trafić do łazienki, w końcu znajduję jakieś drzwi, otwieram, wchodzę, zaświecam światło... Nie, nie. Najpierw zaświecam światło, potem wchodzę, biorę do ręki tubkę pasty i szczoteczkę do zębów... Wyciskam pastę na szczoteczkę, przybliżam do ust, otwieram je i zaczynam szorowanie zębów. W myślach nucę sobie: "Myję zęby, bo wiem dobrze o tym-kto ich nie myje ten ma kłopoty..." i w tym momencie spoglądam w lustro, a tam... Pieniąca się paranoiczka z ogromnymi wytrzeszczonymi oczyma trzymająca w ręku brzytwę! Odwracam się za siebie a tam mnie nie ma!
Ojacie ojacie, gdzie są moje gacie...
W szale wybiegam i z łazienki i... Dalej nie pamiętam.

Straszne.... xD

Post został pochwalony 0 razy

Ty się z tego śmiejesz kiedy to poważna sprawa ;c Buki tak często nie widuję jak siebie myjącą zęby.