teksty, które urzekły.

super tekst

Post został pochwalony 0 razy

Rzeczywiście,taki prosty,a ma swój urok. Happy

Post został pochwalony 0 razy

Bardzo fajny kawałek.

Post został pochwalony 0 razy

Super tekst, ma urok! Szczerze przyznam, że nigdy tego Czesława nie słyszałam, ale chyba czas to zmienić...

Post został pochwalony 0 razy

Nie żeby mnie jakoś specjalnie urzekło,ale na pewno ruszyło.Fragment z "Anny In w grobowcach świata" Olgi Tokarczuk.O tym,jak bogowie stworzyli ludzi:
"I narysował postać.Miała byc zrobiona z mięsa,z wody,z minerałów,miała być niewielka,żeby nie zajmowała zbyt wiele miejsca i niezbyt silna,żeby nie trzeba się było bać jej buntu,postać o mocnych nogach,zeby mogła nosić ciężary i sprawnych rękach,żeby mogła budować narzędzia.Wymyślił coś,żeby trzymali się razem,żeby do głowy im nie przyszło samotnictwo - bo wtedy rodzą się najniebezpieczniejsze myśli - wymyślił im płeć!A z nią i odpowiednie narządy,żeby mogli produkować się sami,żeby nie zawracali bogom głowy ; lecz nie była to taka płeć,jaką miał on sam i inni ojcowie,nie płeć wielokrotną,do wyboru,która nie różni,lecz łączy,dzięki której można być jednocześnie bratem i kochanką,ojcem i siostrą,synem i matką.Im,tym drobnym istotom,dał płeć jednorazową,byle jaką,marną imitację.Aż się sam tego przeraził,na chwilę tylko,więc zaraz wynagrodził im ów stygmat chwilą przyjemności.I wymyślił dla nich szybkie życie zakończone śmiercią,bo w ten sposób,żyjąc krótko,nie zdążą ogarnąć w całości jego planu.To mu zaraz poprawiło humor - zatrząsł się ze śmiechu.To dopiero! Zajmie im to mnóstwo czasu,będą lgnąć do siebie,schodzić się i rozchodzić,będą tęsknić i marzyć.pragnąć i pożądać,cierpieć i popadać w ekstazę."

Post został pochwalony 0 razy

Wspaniały kawałek Isadoro! Jakoś nigdy nie byłam przekonana do Tokarczuk, ale ten tekst jej wyszedł rewelacyjnie.
"I wymyślił dla nich szybkie życie zakończone śmiercią,bo w ten sposób,żyjąc krótko,nie zdążą ogarnąć w całości jego planu." Ot, boska złośliwość w najczystszej postaci!

Post został pochwalony 0 razy

Ooo,tak,jakoś mnie to poruszyło.Ja też nie przepadam za ta pisarką,właśnie męczę książkę,z której pochodzi cytat i ogólnie nie podoba mi się ona,ale jak widać można trafić na taka perełkę. Happy

Post został pochwalony 0 razy

Cudowny kawałek... *.*

Ja mam wspaniałą polonistkę i dziś omawialiśmy początki greckiej poezji lirycznej... Wyniosłam kilka ciekawych kawałków:

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, 'Róże dla Safony' (fragmenty)

Już wtedy, w Mitylenie,
Jak i w całej Lesbos,
Obca jasnym, gajowym i nadmorskim bożkom,
Upadałaś, Miłości, pod ciężarem łez, bo
Jak dziś - byłaś słodko-gorzką...

(...)

Poetka, samobójczyni,
Loki rozwiawszy fiołkowe,
nad wodą stoi...
"Safo, co chcesz uczynić?"

- "Chcę morze zarzucić na głowę,
By nikt nie dojrzał łez moich..."

I epigramaty Jana Sztaudyngera:

Rajska depesza
Jabłek nie jadam.
Zmądrzałem.
Adam.

Prośba o takt
Dziewczyno, bądź pełna taktu,
Nie rób tragedii z jednego aktu.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

Tak, jak za poezją nie przepadam... czy raczej wybiórczo czytam... uwielbiam dzieła Jasnorzewskiej! Happy

Post został pochwalony 0 razy

No tak Isadoro to piękne (:

"Domine Deus Omnipotens in Cuius Manu Omnis Victoria Consistit", co każdy znający łacinę szybko rozszyfruje. Po naszemu leci to mniej więcej tak - "Panie, Boże Wszechmogący, w którego dłoniach spoczywa zwycięstwo" lub "w rękach twych zwycięstwo spoczywa". Fragment ten pochodzi z pewnego manuskryptu z 11 wieku. Całość nazywa się "Domine Deus Omnipotens Rex Regum" (Panie Boże Wszechmogący, Królu Królów) i jest to modlitwa.

Post został pochwalony 0 razy

Hmmm,Lap,a jak się Twoja sygna ma do avka?Bo się chyba wykluczają?

Post został pochwalony 0 razy

Ups, no jasne, jak zwykle czytam wszystko w nieodpowiedniej kolejności. Właśnie w innym temacie poprosiłam Lapa o przetłumaczenie sygny... Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Isadora napisał:
	Hmmm,Lap,a jak się Twoja sygna ma do avka?Bo się chyba wykluczają?

tak w tedy było zresztą zawsze jest (:

a dzisiaj mój chyba 1-wszy wiersz jaki pamiętam do dzisiaj na pamięć

BAGNET NA BROŃ

Kiedy przyjdą podpalić twój dom,
ten, w który mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom,
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą
kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!

Są w ojczyźnie rachunki krzywd,
obca dłoń ich też nie przekreśli,
ale krwi nie odmówi nikt:
wysączymy ją z piersi i z pieśni.
Cóż, że nieraz smakował gorzko
na tej ziemi więzienny chleb?
Za tę dłoń podniesioną nad Polską -
kula w łeb!

Ogniomistrzu i serc, i słów,
poeto, nie w pieśni troska.
Dzisiaj wiersz - to strzelecki rów,
okrzyki i rozkaz:
Bagnet na broń!
Bagnet na broń!
A gdyby umierać przyszło,
przypomnimy, co rzekł Cambronne,
i powiemy to samo nad Wisłą

Post został pochwalony 0 razy

Uch, dane mi było to recytować. Trudny kawałek, bo niezwykle emocjonalny. Został mi do niego pewien sentyment.
Ale z perspektywy czasu widzę, że to był jakiś absurd. Wyobraźcie sobie niewielką, szczuplutką dziewuszkę z dwoma długimi warkoczami w plisowanej spódniczce i białej bluzeczce jak z zawziętością krzyczy ze sceny: "Kula w łeb!" Dziwię się, że publiczność nie umarła ze śmiechu... Wink

Post został pochwalony 0 razy

Wtedy były takie czasy,że nikt nawet nie pomyślał o tym,że można by się tak zachować.Przez taką niewinną recytującą dziewczynkę cały utwór nabierał swoistego uroku i wzruszał nieraz do łez.Mnie teraz jest trudno to sobie wyobrazić,ale kiedy moja Aga recytuje cokolwiek na jakiejś akademii,to zawsze wzruszenie ściska mnie za gardło.tak odruchowo jakoś,a co dopiero przy patriotycznym wierszyku.

Post został pochwalony 0 razy