Projekty poboczne Ludzi Lodu.

a co myślicie o Vinnie psykatej małej hiszpance.

Vinnie była Hiszpanką? Chyba chodziło Ci o Hannę? Happy

Post został pochwalony 0 razy

No to napiszę o Hannie Smile

Właśnie taka była - pyskata, nachalna, zaborcza. Bardzo jej nie lubiłam na początku. Taka mi się nieprzyjemna wydawała, za bardzo rozwinięta jak na swój wiek i w ogóle, no... nie lubię takich osób. Ale muszę przyznać, że pod koniec książki już mnie tak nie raziła. Generalnie rzecz biorąc - może być. Ani za bardzo na plus, ani na minus.

Post został pochwalony 0 razy

Nie lubiłam tej Hanny. Kojarzyła mi się z taką brudną cyganką xd bez zasad moralnych (bo i w rzeczywistości taka była). Wkurzała mnie niemiłosiernie! Nawet po tym jak wysiedziała się w klasztorze.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Sabriel dnia Czw 21:00, 24 Lip 2008, w całości zmieniany 1 raz

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

	Sabriel napisał:
	Nie lubiłam tej Hanny. Kojarzyła mi się z taką brudną cyganką xd bez zasad moralnych (bo i w rzeczywistości taka była). Wkurzała mnie niemiłosiernie! Nawet po tym jak wysiedziała się w klasztorze.

O, teraz ją sobie przypomniałam, bo nie mogłam za nic sobie skojarzyć tej postaci. Też jej nie lubiłam i mam podobne skojarzenie z odarciem z moralności, może nie tyle wkurzała mnie co irytowała strasznie.

Post został pochwalony 0 razy

Nie przepadałam za tą postacią. Jako nastolatka udawała niewyżytą i doświadczoną, żeby zarobić sobie punkty u Vetlego Cool

Po tym całym mieszkaniu u zakonnic jednak się trochę zmieniła, ale i tak była mi bardzo obojętna.

Post został pochwalony 0 razy

Ej, Hanna była tak naprawdę Francuzką... xD
W sumie... też nie przepadałam za nią. Humorzasta, rozwydrzona... Ale jakoś specjalnie mi nie przeszkadzała.

Post został pochwalony 0 razy

A co sądzicie o małym Gabrielu? Ja bardzo podziwiałam go jako małego chłopca. Był naprawdę odważny i mimo kilku załamań nerwowych to dał z siebie wszystko i przetrwał. Lubiłam jego postać i z chęcią czytałam o nim i jego odczuciach, np. w Górze Demonów.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

U mnie nie wywołał zadnych specjalnie ciepłych uczuć. Nawet się trochę zirytowałam, że do calej akcji ratowania świata wmieszali dzieciaka (szczegół, że sama podczas czytania miałam 13-14 lat..).

Post został pochwalony 0 razy

Gabriel? Nijaki.Bardzo mi przypominał Nataniela.

Post został pochwalony 0 razy

Gabriel to byla dopiero mameja ale w SoKŚ Tongue

Post został pochwalony 0 razy

Gabriel BYŁ z LL. Koniec OT.

Post został pochwalony 0 razy

Kol, Vemund - idealni
Alexander - w zasadzie... nie pamiętam;) Ale zawsze go wpisuję na ta chlubną listę, generalnie podobał mi sie ten tom, choć ta "nagła zmiana" z miłości... to jednak bajdurzenie;)
Silje - bo to Silje, malowała, nienawidziła prac domowych i ogólnie sentyment
Tomas - bo był jedyną osobą trzymającą przy ziemi moją ulubienicę
Cornelia - bo jest mi bliska
Kajsa - bo jest w niej jakaś "magia"

i ANETTE i jak już wspominałam na tym poprzednim forum, że aż pozwolę sobie wkleić wielkie wypracowanie:

"Muszę całkowicie zaprzeczyć i bronić jej jak, że tak się wyrażę "prychająca kotka"! xF
To jest niesamowicie barwna postać, która wiele dobrego wprowadza do książki, okazuje się, że rzeczywistość nie jest taka słodka, jakby na to wskazywały poprzednie tomy SoLL i że człowieka się jednak nie zmieni diametralnie (jakby na to wskazywała cała SoLL).
Anette jest w całej sadze niezwykle prawdziwa w swoim zachowaniu, przyznam, że te 6lat temu też zaciekle ją atakowałam, ale później mi się przewartościowało to, co w książkach czyni postać ciekawą Wink

Fakt, że Anette po upiciu się rozluźnia, ale i tak do końca życia pozostaje tą Anette, którą wychowała jej matka jest niezwykle logiczny, biorąc pod uwagę całą logikę SoLL;]
Imponuje mi poświęcenie tej bohaterki na pokazanie prawdy o człowieku, w tym wypadku prawdy smutnej, ale nie przesłodzonej, nic tej kobiety nie odczarowało, bo tego się zrobić nie da, to co zakorzeniła w niej matka jest nieodwracalne.
To jest postać namacalna, wiele też znaczy jej konfrontacja z Villemo - logika jej postawy, to, że Margit nie zatraciła się całkowicie w słodyczy pt. "wszyscy się cieszą bo Villemo i Dominik to idealna para", ale konsekwentnie oddała uczucia Anette jaką znaliśmy wcześniej."

Jak byłam młodsza to też nie znosiłam Anette;>, ale dałam jej "szansę" i przeczytałam Samotnego jeszcze raz, tylko po to, żeby zrozumieć tę postać i na prawdę jest ciekawa pod względem psychologicznym, nie jest "papierowa" jak niektórzy bohaterowie.

	Magdalena napisał:
	Alexander - w zasadzie... nie pamiętam;) Ale zawsze go wpisuję na ta chlubną listę, generalnie podobał mi sie ten tom, choć ta "nagła zmiana" z miłości... to jednak bajdurzenie;)

W moim mniemaniu zmiana Aleksandra nie była nagła... Ja tak to odczuwam.

A co do Anette - tak, bardzo piękne wypracowanie, coś tam w tym jest, ale ja zdania na jej temat i tak nie zmienię.

Post został pochwalony 0 razy

Nikogo nie mam ochoty przekonywać, lubię jednak wypowiedź poprzeć stosownymi argumentami o ile to możliwe.

Swoją drogą "nagła zmiana" jest potraktowana cudzysłowem. Bo przyjęłam (i chyba tak było w książce? Nie pamiętam), że urodził się hetero,a tylko i wyłącznie przez spaczenie w dzieciństwie stał się homo.
Mówiąc o bajdurzeniu mam na myśli całą tą sytuację. Historia jedna z najbardziej naciąganych w sadze.