Projekty poboczne Ludzi Lodu.

A ja już prędzej bym się do Adriana przekonała, niż do Tory - Adrian był słaby, bardzo słaby i właściwie mi go żal. A Tora... gratuluję doszukania się w niej dobrych intencji, zrozumienia jej - mi takie coś na myśl nie przyszło Wink

faktycznie chciała dobrze... ale miała nieco inne pojęcie szczęścia niż chociazby Elisabet i nie chciala uszanowac zdania córki - a ze względu na to ma u mnie sporego minusa.

Analia napisał:

A ja już prędzej bym się do Adriana przekonała, niż do Tory - Adrian był słaby, bardzo słaby i właściwie mi go żal. A Tora... gratuluję doszukania się w niej dobrych intencji, zrozumienia jej - mi takie coś na myśl nie przyszło Wink

faktycznie chciała dobrze... ale miała nieco inne pojęcie szczęścia niż chociazby Elisabet i nie chciala uszanowac zdania córki - a ze względu na to ma u mnie sporego minusa.

Mnie tam nie żal kogoś,kto woli całe życie przezyć ukryty pod spódnicą mamusi,kieruje się niskimi pobudkami,jest niesamodzielny,a w jego przywiązaniu do kobiet z rodziny jest coś chorobliwego.
I nie demonizujmy tak Tory (zabawię sie w adwokata diabła) - tak miedzy Bogiem a prawda w rzeczywistości jest wiele matek,które postepowały tak jak Tora,a zwłaszcza mieszczek żyjących w tamtych czasach.To na tle innych kobiet wżenionych w LL Tora odznaczała sie tak niekorzystnie. Happy

A tak a propos chorobliwych stosunków rodzinnych - jak myślicie,co tak potwornie wypaczyło psychikę takich kobiet jak Tilda Abrahamsen,że znajdowała upodobanie we własnym synu?

Post został pochwalony 0 razy

Ale fakt, że takich matek-diablic jak Tora było kiedys więcej, wcale jej jak dla mnie nie usprawiedliwia Wink

Nie kojarzę tej Tildy Abrahamsen... coś mi pamięć szwankuje, w którym ona tomie była??

Ech,diablicą to była właśnie Tilda - była matką Herberta,męża Signe (siostry Belindy).Nie tylko była ucieleśnieniem stereotypu teściowej,łączyła ją chora więź z synem...

Post został pochwalony 0 razy

A, juz kojarzę postac Happy

Ta to juz w ogole jakas psycholka Grey_Light_Colorz_PDT_10

To było obrzydliwe! Belinda, nieświadoma zupełnie niczego, zmuszana do przebierania się za Tildę przez chore fantazje Herberta...

Post został pochwalony 0 razy

Juz kojarzę te sceny "bez mgły" - Belinda opiekująca się córeczką (?) Signe i przebierająca się dla Herberta - między innymi dlatego niespecjalnie podobał mi się cały tom o Belindzie i Viljarze (mimo że Viljara bardzo lubiłam!)

Chociaż takie sceny mnie obrzydzaja,lubię o nich czytać ; zwłaszcza interesuja mnie reakcje ludzi uwikłanych w podobne historie.
No,ale mąż Liv też miał nierówno pod sufitem - pomijając jego szowinizm i ograniczenie myślowe - nie osiągał satysfakcji seksualnej,jeśli wcześniej nie zdominował,nie okazał swojej wyższości upodlając i bijąc Liv.

Post został pochwalony 0 razy

	Isadora napisał:
	Chociaż takie sceny mnie obrzydzaja,lubię o nich czytać ; zwłaszcza interesuja mnie reakcje ludzi uwikłanych w podobne historie. No,ale mąż Liv też miał nierówno pod sufitem - pomijając jego szowinizm i ograniczenie myślowe - nie osiągał satysfakcji seksualnej,jeśli wcześniej nie zdominował,nie okazał swojej wyższości upodlając i bijąc Liv.

Mąż Liv to był wyjątkowo wredny sukinkot. Moja ulubiona scena z jego udziałem, to ta, w której spadający worek robi z niego mokrą plamę (przynajmniej tak to z satysfakcją oglądałam oczami wyobraźni Wink

)

Post został pochwalony 0 razy

O,zgadzam się z Marem! jeszcze pare takich scen,w których Liv niechcący wykazała swoją wyższość intelektualną nad nim,zwłaszcza w towarzystwie.Tylko szkoda,że tak strasznie potem to odbiło sie na niej...
Ale miałam satysfakcję - krótkotrwałą,ale zawsze.

Post został pochwalony 0 razy

Dzięki śmierci Laurentsa poczułam sympatię do Sol, więc chyba nawet pan Berenius na coś się przydał w SOLL Tongue