Nie lubiani i irytujący...

Straszna była też Tilda Abrahamsen. Na samą myśl, że mogłabym żyć z taką teściową pod jednym dachem przechodzą mnie ciarki. Dlatego tak żal było mi Signe.

Hedvig napisał:

Ja najbardziej nie cierpiałam "wujka" Povla( za to co zrobił Marinie), księcia Johuma( za to co robił żonie i córce), Backmana( własną córkę wysłał do domu dla umysłowo chorych), gospodarzy Tobronn( własną córkę więzili w komórce, a wnuka zamordowali) pedofila Knutssona i tego Nilssona , który w Martwych Wrzosach dręczył wszystkich na około i wysysał z górników ich marne zarobki.

z tym się całkowicie zgodzę

	Hedvig napisał:
	Straszna była też Tilda Abrahamsen. Na samą myśl, że mogłabym żyć z taką teściową pod jednym dachem przechodzą mnie ciarki. Dlatego tak żal było mi Signe.

to zamieszkaj z moją teściową Tongue

tamta to grzeczna dziewczynka w porównaniu z moją Happy

ale w sumie to rozumie Signe jak się czuła w takiej sytuacji, ale żeby zaraz żal ?? hmm raczej nie

Post został pochwalony 0 razy

A teściowa Liv, matka Laurentsa Bereniusa, to także grzeczna dziewczynka w porównaniu z twoją?

Teściowa Liv to normalnie z opisu koszmar... A on sam? Wcale nie lepszy. Widać wszystko to, co najgorsze, odziedziczył w spadku po mamusi. Szczerze ich nie cierpiałam, kiedy czytałam ten tom.

Irytowała mnie bardzo Ingeborg, przyjaciólka Christy. Szczególnie ta scena gdy Christa na wieść że Ingeborg jest w ciąży, porzucona przez ojca dziecka, postanawia pocieszyć i wesprzeć koleżankę. Okazuje jej serce i wspólczucie. Natomiast Ingeborg zadaje Chriście jakieś wścibskie pytania:Czy Christa sypia z Ablem, czy Christa też "wpadła"? I jest bardzo rozczarowana, że Christa nie może być jej towarzyszką niedoli, taką wspólgrzesznicą. Zawsze mnie to bardzo irytowało.

Mnie także irytowało zachowanie Ingeborg,a zwłaszcza to,że nie umiała odwdzięczyć się Chriście podobną troską i zrozumieniem,jaka ta jej okazała.Chociaż z drugiej strony niełatwo było Ingeborg być tą jedyną,którą zstąpiła na złą drogę,stąd to jej ukryte pragnienie,by ktoś jeszcze okazał się godny potępienia.Obrzydliwe zachowanie,ale bardzo ludzkie,niestety.

Post został pochwalony 0 razy

A ja bym się niczego innego nie spodziewała, dla mnie to było to takie naturalne. Może beznadziejne i w gruncie rzeczy podłe, ale takie naturalne, że chciała aby ktoś część cierpienia zdjął z jej ramion i pomógł jej nieść nawet w tak niekorzystny sposób. Zawsze lepiej cierpi się w grupie. Chociaż tego nie popieram nie irytowało mnie.

Post został pochwalony 0 razy

Tak, zgadzam się z Vingą. Ingeborg zachowała się po prostu... naturalnie.
Wiadomo, czytając większość z nas poczuła niesmak i irytację do postaci Ingeborg. Ale czy my w takiej sytuacji zachowały byśmy się lepiej...? Być może, ale szczerze. Nie wiele lepiej... (;
Ale owszem, nie lubiłam tej postaci xd

Post został pochwalony 0 razy

Isadora napisał:

Mnie tam obie dziewczyny z "Drogi w ciemnościach " ani grzeją,ani ziębią.Natomiast mam żal do Hanny o to,że nie poznała po Karine,że była ofiara gwałtu.Zdaję sobie sprawę,że czasem może nie być to łatwe,a Karine była zamknięta w sobie i małomówna,ale jakoś nie mieści mi się w głowie,że nikt w rodzinie nie zorientował się,co stało się z Karine.Nie pasuje mi to do tak dbających o związki rodzinne Ludzi Lodu.

Mnie to też zawsze raziło i dziwiło, że Karine była taka samotna ze swoim bólem wśród kochającej sie rodziny.Zwłaszcza, że Nataniel wiedział o tym. Prawda, był wtedy dzieckiem, ale mógł coś szepnąć dorosłym aby pomogli Karine. Coś tu nie pasuje do Ludzi Lodu. Tak jak ten wątek gdy Henning i Agneta wysyłają Vanję na dwa lata do jej babki pastorowej. Dziwne,ze Agneta, która tak bardzo zawiodła się na matce, powierzyła jej pod opiekę własna córkę.

Vanji potrzebne to było. Ktoś kto doprowadzi ją do "stanu używalności". Każdy rodzic będzie robił dla dziecka wszystko co uważa za dobre i stosowne. I ten wątek jak dla mnie niejest dziwny.
Podobnie jak Karine i Nataniel, który o wszystkim wiedział. Niezauważyłaś, że ten facet większości rzeczy się obawiał. Był skryty, a jako dziecko domyślam się, że zbytnio sobie z tego sprawy niezdał co się dzieje Karine. To były inne czasy Hedvig i pani Sandemo o tym pamiętała pisząc ten tom.

Post został pochwalony 0 razy

	Viljariis napisał:
	Vanji potrzebne to było. Ktoś kto doprowadzi ją do "stanu używalności". Każdy rodzic będzie robił dla dziecka wszystko co uważa za dobre i stosowne. I ten wątek jak dla mnie nie jest dziwny.

Hmmm...dla mnie zawsze było to dziwne,ale nigdy nie pomyślałam o tym tak,jak Viljariis.Sądzę,że masz dużo racji i właściwie mnie przekonałeś.Tylko podczas czytania o tym coś mi zgrzytało i nie pasowało do zachowania charakterystycznego dla LL.

	Viljariis napisał:
	Podobnie jak Karine i Nataniel, który o wszystkim wiedział. Niezauważyłaś, że ten facet większości rzeczy się obawiał. Był skryty, a jako dziecko domyślam się, że zbytnio sobie z tego sprawy niezdał co się dzieje Karine. To były inne czasy Hedvig i pani Sandemo o tym pamiętała pisząc ten tom.

Co do małego Nataniela,to zgodzę się z Viljariisem - tak małe dziecko nie zdawało sobie sprawy z sytuacji Karine.Doświadczał poza tym tak wielu rzeczy niedostepnych dla zwykłego kilkulatka,że trudno mieć do niego pretensje o to.Żal mam za to do Hanny jako matki i Vetlego jako ojca.

Post został pochwalony 0 razy

Viljariis napisał:

Vanji potrzebne to było. Ktoś kto doprowadzi ją do "stanu używalności". Każdy rodzic będzie robił dla dziecka wszystko co uważa za dobre i stosowne. I ten wątek jak dla mnie niejest dziwny.
Podobnie jak Karine i Nataniel, który o wszystkim wiedział. Niezauważyłaś, że ten facet większości rzeczy się obawiał. Był skryty, a jako dziecko domyślam się, że zbytnio sobie z tego sprawy niezdał co się dzieje Karine. To były inne czasy Hedvig i pani Sandemo o tym pamiętała pisząc ten tom.

No cóż, inne czasy to prawda. Tylko że bohaterowie Margit Sandemo nie podlegają prawidłom czasu w którym żyją. Ludzie z XVI, XVII wieku myślą jak ludzie współcześni( dziwiło mnie jak Mattias w XVII wieku mógł być romantyczny, madame Svane prowadzić agencję matrymonialną, a panna przyjeżdżać sama z wizytą do narzeczonego. Nie wspominając już o częstych małżeństwach typu pan-służąca)
Nataniel wcale nie był zwyczajnym chlopczykiem! Był wybranym. Dobrze wiedział, ze Karine cierpi, że jest z nią żle.

	Hedvig napisał:
	Nataniel wcale nie był zwyczajnym chlopczykiem! Był wybranym. Dobrze wiedział, ze Karine cierpi, że jest z nią żle.

Nie przeczę,wyczuwał,że coś jest nie tak,ale nie umiał pojąć istoty tego niepokojącego uczucia.Wybrany wybranym,ale on miał wtedy dopiero 5 lat!Nie można wymagać cudów od kilkulatka,kim by on nie był.Nataniel dopiero oswajał się ze swymi zdolnościami,wszystkie doznania były dla niego czymś nowym i nie do końca zrozumiałym.

Post został pochwalony 0 razy

	Hedvig napisał:
	dziwi mnie,Mattias w XVII wieku mógł być romantyczny

A co w tym dziwnego??? Uczucia ludzkie się nie zmieniają,romantyczność nie powstała przecież w roku 1900! Każdy mógł sobie być romantyczny,bez względu na to,czy urodził się w roku 380 czy 2050! To tak,jakbyś powiedziała jakiejś kobiecie w średniowieczu: 'Nie możesz być miła i pomagać biedakom,bo w tych czasach nikt nie jest miły'.

Post został pochwalony 0 razy

Zupełnie nie rozumiesz o co mi chodzi. Nie o uczucia tylko o sam termin. W "Córce hycla" Gabriela mówi coś w rodzaju : Mattias jest bardzo romantyczny. Skąd Gabriella w XVII mogła znać takie słowo, skoro termin romantyzm i romantyczny to dopiero XIXw. To taki sam dysonas jakby np. ktoś w 1928 roku coś plótł o Pierwszej Wojnie Światowej.