Jakie książki lubimy i polecamy?

Wczoraj przeczytałam "Oskar i pani Róża", jednym tchem, pół godziny. Nie kusiło mnie na początku, ale jak już zaczęłam tak przerwać nie mogłam. Już sam początek ciekawie się zapowiada, pozwolę sobie zacytować "Szanowny panie Boże. Na imię mi Oskar, mam dziesięć lat, podpaliłem psa,kota, mieszkanie (zdaję się nawet, że upiekłem złote rybki) i to jest pierwszy list, który do Ciebie wysyłam". Cała historia jest właśnie o 10 letnim Oskarze, chłopcu chorym na raka, który swoje życie spędza w szpitalu gdzie przyjacielską dłoń podaje mu 'ciocia' Róża, pomaga odnaleźć wiarę w sens życia, w Boga i w szczęście. Lekko się czyta, końcówka wycisnęła łzy...

Post został pochwalony 0 razy

Brzmi ciekawie...ale jak on mógł podpalić zwierzaki???!!!

Post został pochwalony 0 razy

Nie ma tam o tym więcej wzmianek, ale na początku Oskarek jest małym chłopcem nienawidzącym wszystkich więc podpalenie mieszkania w którym były zwierzaki to pewnie wyraz buntu ;p

Post został pochwalony 0 razy

	Vinga Tark napisał:
	Wczoraj przeczytałam "Oskar i pani Róża", jednym tchem, pół godziny. Lekko się czyta, końcówka wycisnęła łzy...

Vingo, ty twardzielu! Smile

Ja również przeczytałam tą książkę jednym tchem, ale spłakałam się przy niej jak bóbr i to nie tylko na końcu. Polecam gorąco, choć nie jest to lekka lektura.

Post został pochwalony 0 razy

Nie no, ja często miałam ochotę się rozpłakać, ale była nadzieja, że dalej jest jeszcze coś, może będzie lepiej, może sytuacja się zmieni i w ogóle. Dlatego dopiero pod koniec wybuch był, za całą książkę xD Ta końcówka to takie smutne podsumowanie i dlatego...

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

O tak, książki Erica-Emmanuela Schmitta - czyta się jedym tchem i nie zapomina... Niby malutkie książeczki, ale umieją bardzo poruszyć.

Post został pochwalony 0 razy

Vinga Tark napisał:

Wczoraj przeczytałam "Oskar i pani Róża", jednym tchem, pół godziny. Nie kusiło mnie na początku, ale jak już zaczęłam tak przerwać nie mogłam. Już sam początek ciekawie się zapowiada, pozwolę sobie zacytować "Szanowny panie Boże. Na imię mi Oskar, mam dziesięć lat, podpaliłem psa,kota, mieszkanie (zdaję się nawet, że upiekłem złote rybki) i to jest pierwszy list, który do Ciebie wysyłam". Cała historia jest właśnie o 10 letnim Oskarze, chłopcu chorym na raka, który swoje życie spędza w szpitalu gdzie przyjacielską dłoń podaje mu 'ciocia' Róża, pomaga odnaleźć wiarę w sens życia, w Boga i w szczęście. Lekko się czyta, końcówka wycisnęła łzy...

Też to niedawno czytałam, też jednym tchem. Wypożyczyłam "Dziecko Noego" tegoż autora, ale nie mam czasu, by oddac się czytaniu.

Ja też! Przeczytałam trochę pierwszych stron, ale bez bicia przyznam, że mniej mi się podoba i nie ciągnie mnie tak do czytania, podeszłam do niej z ogromnym zapałem ale teraz do dalszego czytania się zebrać nie mogę, Oskarek był pisany lekko i w gruncie rzeczy tematyka poruszała mnie do łez, Dziecko Noego też tematykę ma dość trudną i wzruszającą ale bardziej przemawia do mnie Oskarek razem z całą szpitalną ekipą i panią Różą (:.

Post został pochwalony 0 razy

Obecnie czytam "Biała Masajka" i mimo tego, że dialogów nie ma, to książka strasznie mnie wciągnęła!
Nawet już się czaję na film Grin

Post został pochwalony 0 razy

	Tula napisał:
	Obecnie czytam "Biała Masajka" i mimo tego, że dialogów nie ma, to książka strasznie mnie wciągnęła! Nawet już się czaję na film

Słyszałam o niej! Daj znać, jak przeczytasz, może się skuszę... Grey_Light_Colorz_PDT_18

Ja polecam 'Pożegnanie z Afryką'. Pierwszy raz przeczytałam to w podstawówce i bardzo mi się podobało!

Post został pochwalony 0 razy

Pożegnanie z Afryką, to jest kontynuacja Białej Masajki Grin

Jestem dopiero na 40 stronie, ale jak dla mnie jest okej. Ogółem to lubię czytać biografię kobiet z Afryki, Indii... dla zaciekawionych polecam "Kwiat Pustyni", Waris Dirie oraz "Sabatina" Sabatiny James. To książki po które chętnie sięgam xD

Post został pochwalony 0 razy

Z książek Karen Blixen czytałam tylko "Siedem niesamowitych opowieści" parę lat temu i jakoś mnie wtedy nie zachwyciły,wbrew tytułowi nie było w nich nic niesamowitego i trochę się zawiodłam.

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

	Tula napisał:
	Pożegnanie z Afryką, to jest kontynuacja Białej Masajki

Sorry, ale nie masz racji... tak na jakieś 200%.
Popatrz:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Biała Masajka - pare razy trzymałam ją w ręku, ale nie mam póki co ochoty ani na książkę ani na film...
A "Pożeganie z Afryką" mogę spokojnie dopisać do listy tych najnudniejszych jakie czytałam.

Post został pochwalony 0 razy

Zaczęłam Olgi Tokarczuk "Annę In w grobowcach świata" i nie wiem,czy nie dopiszę jej do najnudniejszych.Pomysł bardzo ciekawy (współczesne spojrzenie na babiloński mit),ale póki co to za dużo w niej poetyckich sformułowań,taki przerost formy nad trescią.Nie lubię czegoś takiego w prozie,nie tego się spodziewam.Ale przeczytam do końca i wtedy napiszę więcej.

Post został pochwalony 0 razy

Ja nie skończyłam tej książki, choć miałam szczere chęci. Jak mówisz, Isadoro, pod kształtem, formowaniem zdań ucieka jakoś sens, przynajmniej tak było w moim przypadku. Pamiętam że z jej książek swego czasu przeczytałam, i bardzo mi się spodobała "Podróż ludzi Księgi" choć już niewiele pamiętam z fabuły, miałam bardzo pozytywne odczucia. A "Anna In" jakoś mnie nie wciągnęła zupełnie.

Post został pochwalony 0 razy