Co byście zmienily w Sadze o Ludziach Lodu??

Cecylko,taki temat,a jak już coś zmieniać,to wiadomo,że każdy się do czegoś przyczepi. Happy

Post został pochwalony 0 razy

Maz rację Isadoro, chyba po to właśnie jest ten temat, żeby się trochę "poczepiać". Było parę rzeczy, których bardzo mi brakowało w SoLL, ale później zaczęłam po prostu przyglądać się książkom po kątem "co by tu Margit mogła zrobić, żeby było jeszcze fajniej" Smile

Post został pochwalony 0 razy

Dołączył: 18 Mar 2008 Posty: 4408 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/4

Ajć, ja na nikogo nie najeżdżam, tylko chodzi mi o to, że nie chciałbym żeby zmienić SoLL w telenowelę gdzie każdemu się poświęca osobną książke(;

Post został pochwalony 0 razy

Racja, niektórych można pominąć bez większego żalu. Ale są tacy, którym poświęciłabym parę książek Smile

Post został pochwalony 0 razy

	Mar napisał:
	Racja, niektórych można pominąć bez większego żalu.

I każda wiedźma ma swoje preferencje,dlatego tak trudno byłoby nam dogodzić! Happy

Post został pochwalony 0 razy

Ja na przyklad chcialabym sie dowiedziec o poczatkach milosci Niklasa i Irmelin. To takie intrygujece dla mnie bylo, ze kochal Irmelin, a pocalowal Villemo. Rozumiem, przeciez byla piekna i czarujaca, ale juz nie pamietam, co go do tego podkusilo. Moglaby Margit napisac o nich tom zamiast kolejnego o losach Villemo i Dominika. Duzo ich bylo w SoLL, ale moglaby jeden darowac na ich rzecz.

O matko,no to moim zdaniem akurat było dośc dokładnie pokazane!Niklas nie miał śmiałości startować do Irmelin jak to zwykle bywa w pierwszej fazie zakochania - nie miałby pewnie odwagi próbować z Villemo,gdyby nie jej wyraźna zachęta.No i podczas tego pocałunku Niklas myślał o Irmelin - dla mnie ta próba z Villemo była niewinną zabawą,taką próbą właśnie,jakby to było z kimś kogo się kocha.Zresztą Margit akurat o tym wyraźnie napisała.A poczatki uczucia Niklasa i Irmelin?Ich uczucie nie przebiegało tak gwałtownie jak Villemo i Dominika,gdyż mieli na to inne charaktery,ale bardzo wyraźnie zostało pokazane,że połączyła ich troska o głodujących komorników,wspólne wyprawy do nich z zapasami żywności,podobne podejście do życia.A tom o ich miłości byłby moim zdaniem dość nudny - nie mówię,że brakowało w nim namiętności,ale takich właśnie przygód jak w przypadku drugiej pary.
Poza tym jedyny ważniejszy wątek dotyczący ich uczucia,czyli brak zgody na małżeństwo,został przecież dobrze wyeksponowany.
Jesli czegoś mi brakuje w opowieści o losach Irmelin i Niklasa,to po macoszemu potraktowana sprawa ich śmierci.Zmarli na zarazę opiekując sie chorymi - myślę,że zasłużyli na trochę wiecej niz suchą wzmiankę jak w zwykłej klepsydrze.

Post został pochwalony 0 razy

Stwierdzam to co Isadora ^^.

Post został pochwalony 0 razy

Również się zgadzam Smile

Właściwie to nie brakowało mi informacji o Irmelin i Niklasie. Jacyś tacy nieco bezbarwni byli. Szczerze mówiąc wolałabym poczytać więcej o losach Arva Gripa.

Post został pochwalony 0 razy

Ja też, ja też, ja też! Uwielbiałam Arva! Nie wiem czemu, niby taki zwykły, ale miał coś w sobie.... Pociągający dojrzały mężczyzna Grey_Light_Colorz_PDT_18

Aż dziw, że był ojcem tej mamlastej Gunilli ;x

Post został pochwalony 0 razy

Arv spoko...Chętnie poczytałabym o jego miłości do Vibeke zanim spotkało ich nieszczęście...

Post został pochwalony 0 razy

O, właśnie! Tęż bym chętnie o tym poczytała. I o tym jak mu się później żyło z tą...eee...jak jej tam, co była w Diabelskim Jarze. I właściwie też nie mam pojęcia, dlaczego tak polubiłam Arva. Niby nic specjalnego, zupełnie zwyczajny przedstawiciel LL, a jednak miał coś w sobie Smile

Post został pochwalony 0 razy

Ja też bym o tym poczytała! Nie polubiłam Arva jakoś wybitnie, w zasadzie mnie nie interesował wcale, ale mimo wszystko, może gdyby to nie była taka postać wynurzająca się nagle z nicości, miałabym do niego inne podejście.

Ja bardzo nie lubiłam tego wątku z Vetlem i jego podróżą do Hiszpanii. Czternastoletni chłopak przemierza całą Europę , ogarnietą wojną światową! Dla mnie to jakieś takie zbyt naciągane.
Nie lubię też tego wątku jak to Vinga po śmierci rodziców ucieka z Elistrand do lasu i żyje tam przez 3 lata. Jak nastolatka mogła przeżyc 3 zimy w starej chatce, w samotności, bez jedzenia. Miała wprawdzie kozę, ale czy da się żyć tylko kozim mlekiem? Bo przecież Vinga nie trudnila się myślistwem, żeby mieć mieso do jedzenia. Dla mnie to trochę zbyt sielankowe. Może gdyby to było w jakimś cieplejszym klimacie to jeszcze, jeszcze, ale w Norwegii??? Wolałabym żeby Vinga została umieszczona u tej madame Andersen i tam cierpiąc poniewierkę czekała na swego wybawiciela Heikego. Po za tym to trochę dziwne, ze ta stara chata Klausa i Rosy była tak głęboko schowana w lesie , że ludzie o niej nie wiedzieli. Ze wcześniejszych tomów nic takiego nie wynika. Przecież gdy Mattias, Kaleb, Andreas i Brand w "Córce hycla" odwiedzają Jespera można odnieść wrażenie, że jego chata nie jest tak bardzo oddalona od Granstensholm. A już na pewno nie leży w jakiejś leśnej głuszy.
Nie podoba się i także ten wątek z Hemingiem i Sol. Najbardziej mnie dziwił, ze Heminga nie zastanowily żółte oczy Sol. Przecież wiedział że tylko dotknięci z L.L. takie miewali. Czy wtedy, gdy po zdradzie przejścia do Doliny LL kursował po całej Norwegii tak często spotykał ludzi z żółtymi oczami, że nie zastanowiły go one u Sol? W całej Sadze nie pojawia się przecież czlowiek z poza rodu o takiej barwie oczu! Mnie to zawsze zastanawiało.

Hmm.. nad Hemingiem i żółtymi oczami Sol się zbytnio nie zastanawiałam (a może i nawet wiedział, ale mu to titało?) Heming był raczej dwulicowy do granic możliwości.
Natomiast dwa pierwsze przykłady, Vetlego i Vingi, to jak najbardziej mnie tez z deczka irytowały.

Post został pochwalony 0 razy